To jest archiwum! Aktualna strona znajduje się pod adresem: www.informacjapubliczna.org

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.)

Sędziowie Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung

Sędzia WSA Janusz Walawski

Protokolant Agnieszka Bieniewska,

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi L. D. na niewykonanie przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2007 r. o sygn. akt II SAB/Wa 34/07, wydanego w sprawie ze skargi L. D. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie udzielenia informacji publicznej

1) wymierza Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 3.000 zł (trzy tysiące złotych);

2) zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego L. D. kwotę 200 zł (dwieście złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

L. D. pismem z dnia 21 sierpnia 2008 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o wymierzenie grzywny Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.

W uzasadnieniu wniosku wskazał, że do dnia sporządzenia pisma wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2007 r. o sygn. akt II SAB/Wa 34/07 nie został wykonany przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w części, w której Sąd zobowiązał organ w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi prawomocnego wyroku wraz aktami sprawy do rozpatrzenia jego wniosku z dnia 27 grudnia 2006 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie dokumentacji historycznej przekazanej przez Komendę Główną Policji do MSWiA w sprawach prowadzonych pod sygnaturami: [...], bowiem dotychczas nie został zapoznany z interesującą go dokumentacją.

Skarżący wniósł o wymierzenie organowi grzywny w pełnej wysokości, przewidzianej przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze. zm.).

W odpowiedzi na złożony wniosek Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że pismem z dnia 24 grudnia 2007 r. [...] zainteresowany został poinformowany o wykonaniu przez organ prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2007 r. o sygn. akt II SAB/Wa 34/07, a ponadto przekazano mu wszystkie informacje, które organ w żądanym zakresie posiadał, przesyłając kopie pism w sprawach objętych numerami wskazanymi w wyroku. Organ wyjaśnił równocześnie, że na całość dokumentacji w danej sprawie składało się pismo skarżącego oraz wychodzące pismo organu - żadnych innych dokumentów akta nie zawierały.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził też, że w odpowiedzi na wezwanie skarżącego z dnia 21 lutego 2008 r. do wykonania przedmiotowego wyroku, wskazał w piśmie z dnia 27 lutego 2008 r., że wyrok ten został wykonany, poprzez udostępnienie skarżącemu posiadanych przez MSWiA informacji. Podał także, iż na kolejne wezwanie L. D. z dnia 11 sierpnia 2008 r. do wykonania tego wyroku, została również udzielona skarżącemu odpowiedź w piśmie z dnia 9 września 2008 r., w którym podtrzymano wcześniejsze stanowisko. Organ zaznaczył, że skarżący, nie czekając na udzieloną odpowiedź, wystąpił do Sądu z wnioskiem o wymierzenie grzywny Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Pismem z dnia 22 grudnia 2008 r. L. D. wystąpił o zasądzenie od organu na jego rzecz zwrotu kosztów uiszczonego wpisu sądowego od złożonej skargi na niewykonanie ww. wyroku.

Natomiast, ustosunkowując się do otrzymanej odpowiedzi na skargę, w piśmie z dnia 27 lutego 2009 r. skarżący podniósł, że nie jest prawdą, iż został zapoznany przez organ z aktami spraw, które zostały wymienione w wyroku. To zaś, zdaniem skarżącego, wskazuje, że wyrok Sądu nie został wykonany.

Na rozprawie w dniu 3 marca 2009 r. skarżący oświadczył, iż nie otrzymał pisma organu z dnia 24 grudnia 2007 r. Podtrzymał swoje stanowisko również po okazaniu przedmiotowego pisma przez Przewodniczącego składu sądzącego.

Pełnomocnik organu wniósł o odroczenie rozprawy w związku z koniecznością ustalenia w drodze postępowania reklamacyjnego, czy przesyłka zawierająca pismo organu z dnia 24 grudnia 2007 r. została doręczona skarżącemu. Pełnomocnik nie potrafił wskazać, jakie dokumenty były załączone do pisma.

Odraczając rozprawę, Sąd zobowiązał pełnomocnika organu do wszczęcia postępowania reklamacyjnego, w celu ustalenia, czy przesyłka, zawierająca pismo organu z dnia 24 grudnia 2007 r. wraz z załącznikami, została skarżącemu doręczona, oraz do niezwłocznego zawiadomienia Sądu o wynikach postępowania reklamacyjnego, a także do wskazania, jakie dokumenty zostały załączone do przedmiotowego pisma.

Wykonując postanowienie Sądu, w piśmie z dnia 17 marca 2009 r. organ wskazał, że załącznikami do pisma z dnia 24 grudnia 2007 r. były dwa pisma: pismo Zastępcy Dyrektora Gabinetu Komendanta Głównego Policji z dnia 13 czerwca 2006 r. nr [...], skierowane do Dyrektora Departamentu Publicznego MSWiA oraz pismo p.o. Dyrektora Gabinetu Komendanta Głównego Policji z dnia 8 grudnia 2006 r. nr [...], adresowane do Zastępcy Dyrektora Departamentu Kontroli, Skarg i Wniosków MSWiA (uwierzytelnione kopie tych pism zostały przesłane do Sądu). Zdaniem organu, wynika to z treści pisma Naczelnika Wydziału Skarg i Wniosków Departamentu Kontroli, Skarg i Wniosków MSWiA z dnia 9 marca 2009 r., którym skarżący został poinformowany o wykonaniu przez Ministra wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2007 r. (uwierzytelniona kopia tego pisma została również załączona do akt). Organ wskazał ponadto, że z przedmiotowego pisma wynika, iż przesyłka zawierająca pismo z dnia 24 grudnia 2007 r. nie wróciła do organu, jako niepodjęta w terminie.

Pismem z dnia 2 kwietnia 2009 r., będącym kontynuacją wykonania postanowienia Sądu z dnia 3 marca 2009 r., organ poinformował, że w wyniku postępowania reklamacyjnego ustalono, iż przesyłka polecona, adresowana do L. D., zawierająca pismo z dnia 24 grudnia 2007 r., została nadana w dniu 28 grudnia 2007 r. w Urzędzie Pocztowym [...] za pośrednictwem poczty specjalnej Komendy Głównej Policji, a następnie w dniu 2 stycznia 2008 r. nadeszła do Urzędu Pocztowego [...] i tego samego dnia została wrzucona do skrzynki doręczeniowej L. D., zgodnie z jego żądaniem, zgłoszonym w dniu 6 października 2007 r.

Organ podał również, że nie dysponuje dokumentem potwierdzającym odbiór tej przesyłki przez skarżącego. Minister podniósł jednak, iż skarżący w korespondencji kierowanej do organu nie kwestionował faktu otrzymania tego pisma, a jedynie wskazał, że nie ma ono wartości merytorycznej.

Natomiast w piśmie z dnia 3 kwietnia 2009 r., odnosząc się do pisma skarżącego z dnia 27 lutego 2009 r., organ podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w odpowiedzi na skargę.

W piśmie procesowym z dnia 17 maja 2009 r. skarżący - po zapoznaniu się z pismem organu z dnia 17 marca 2009 r. oraz załączonymi do niego dokumentami - zarzucił, że pełnomocnik organu nie jest w pełni zorientowany w przedmiotowej sprawie, bowiem na rozprawie nie potrafił wskazać dokumentów, które były załączone do pisma z dnia 24 grudnia 2007 r. ani materiałów zebranych przez organ w postępowaniu. Podniósł, że było ono prowadzone tendencyjnie, a dołączona dokumentacja jest chaotyczna, bez związku ze sprawą; brak jest wszystkich dokumentów wskazanych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2007 r.

Jednocześnie, zdaniem skarżącego, z przeprowadzonego postępowania reklamacyjnego nie wynika, że przedmiotowa przesyłka z dnia 24 grudnia 2007 r. została mu doręczona, bowiem ustalenia podjęte w postępowaniu reklamacyjnym nie są jednoznaczne z faktem doręczenia mu pisma. Ponadto brak jest dowodu doręczenia przesyłki, a twierdzeń urzędnika pocztowego nikt nie weryfikował. Skarżący zarzucił również organowi brak staranności w przekazywaniu dokumentów do Sądu oraz naruszenie trybu doręczania pism w postępowaniu administracyjnym. Ponownie podkreślił, że nie otrzymał przedmiotowego pisma i z tego względu - wbrew twierdzeniom organu - nie mógł kwestionować treści pisma, którego nie otrzymał.

Składając do WSA w Warszawie pisma z dnia 4 czerwca 2009 r. i z dnia 10 czerwca 2009 r., skarżący podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności, strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

Zgodnie z powyższym, dopuszczalność skargi na niewykonanie wyroku uzależniona jest od uprzedniego wystąpienia z pisemnym wezwaniem do jego wykonania. L. D. skierował do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji stosowne wezwanie w piśmie z dnia 21 lutego 2008 r., zatytułowanym "żądanie", spełnił zatem warunek dopuszczalności skargi, zawarty w art. 154 § 1 ww. ustawy.

Dokonując merytorycznej oceny zasadności skargi, Sąd uznał, że zasługuje ona na uwzględnienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 września 2007 r. o sygn. akt II SAB/Wa 34/07 zobowiązał Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpatrzenia wniosku L. D. z dnia 27 grudnia 2006 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie dokumentacji historycznej, przekazanej przez Komendę Główną Policji do MSWiA w sprawach prowadzonych pod sygnaturami, wskazanymi w pierwszej części niniejszego uzasadnienia. Wyrok ten stał się prawomocny z dniem 10 listopada 2007 r., zaś odpis prawomocnego wyroku wraz z aktami spawy organ otrzymał w dniu 29 listopada 2007 r. Od tej daty, zgodnie z treścią wyroku, w terminie 14 dni Minister winien rozpatrzyć wniosek skarżącego.

Zarówno treść wniosku skarżącego z dnia 27 grudnia 2006 r., jak i przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), nie pozwalają przyjąć, że działania, jakie organ podjął - jak twierdzi - w celu wykonania wyroku, czynią zadość nałożonemu przez Sąd na Ministra zobowiązaniu.

Z treści wniosku wynika, że skarżący domagał się w nim zapoznania z rzeczoną dokumentacją historyczną, nie żądał natomiast udostępnienia dokumentów w formie kserokopii. W pismach kierowanych do organu skarżący zwraca uwagę, że chodzi mu o wgląd do dokumentacji. Także w wezwaniu do wykonania przedmiotowego wyroku skarżący prosi, by zapoznać go ze wskazanymi materiałami.

W świetle art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej dostęp do informacji, mającej walor informacji publicznej, realizowany jest w pierwszej kolejności przez wgląd do dokumentów. Oznacza to, że Minister, wykonując wyrok WSA w Warszawie, powinien uczynić to w zgodzie z powyższym przepisem i wnioskiem skarżącego. W aktach sprawy nie ma takiego dowodu MSWiA, który świadczyłby, że L. D. - w wykonaniu ww. wyroku - był w siedzibie organu i zapoznał się z interesującą go dokumentacją.

Jeśli organ miał trudności co do sposobu i formy realizacji żądania, w tym zakresie winien odwołać się do treści art. 14 ust. 2 przedmiotowej ustawy, w świetle którego jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim wypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

W przedmiotowej sprawie organ bez powyższego powiadomienia skarżącego zmienił sposób i formę realizacji wniosku z dnia 27 grudnia 2006 r., gdyż wysłał do zainteresowanego pismo z dnia 24 grudnia 2007 r., do którego - jak twierdzi - załączył wymaganą dokumentację. Przyjmując, że skarżący przesyłkę tę otrzymał, czemu zaprzeczył (jednak w piśmie z dnia 11 sierpnia 2008 r. skarżący przyznaje, że nadesłana dokumentacja jest pozamerytoryczna, co świadczy o jej otrzymaniu), to - w świetle powyższych wywodów - bez względu na to, co w niej się znajdowało, trudno uznać, że organ działał zgodnie z wnioskiem i przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wskazuje to, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2007 r. o sygn. akt II SAB/Wa 34/07 nie został wykonany. Dlatego też, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 3.000 zł.

Zgodnie z art. 154 § 6 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, grzywnę za niewykonanie wyroku wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 10 lutego 2009 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2008 r. (M. P. Nr 9, poz. 112), przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2008 r. wyniosło 2.943,88 zł.

Grzywna za niewykonanie wyroku ma charakter restrykcyjno - dyscyplinujący. Ustalając jej wysokość, Sąd wziął pod uwagę fakt, że Minister nie był zupełnie bezczynny po wyroku zobowiązującym i podjął opisane wyżej działania, jednak, mając na względzie jego niewykonanie, zgodnie z wnioskiem skarżącego i ustawą o dostępie do informacji publicznej, Sąd uznał, że grzywna w wysokości 3.000 zł stanowić będzie adekwatny i dostateczny środek restrykcyjno - dyscyplinujący.

Z tych względów, działając na podstawie art. 154 § 1 i 6 cyt. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200, art. 209 i art. 210 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zasądzona od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz L. D. kwota 200 zł stanowi wartość uiszczonego wpisu sądowego.